"the Cairo Edition"

Ik bedoel jou, de beste Curanoloog, als wat er met Gotthelf, Otto, Theo en Pim is gebeurd, niet met jou gebeurt.
Als het op transcriberen aankomt, ben je erg precies. Als het gaat om edities, drukken, versies, recensies, ben je slordig.
editie betekent = "bepaalde druk van een ... boek"
uitgave, exemplaren die in één keer gedrukt worden, druk van een boek
1) Aantal gedrukte exemplaren 2) Aantal te drukken exemplaren 3) Aflevering 4) Boek­uitgave 5) Deel van een krantenoplage 6) Druk 7) Druk van een boek 8) Oplaag 9) Oplaag van een boek 10) Oplage 11) Oplage van boeken
Is verschillend van "teksteditie/ tekstuitgave".
edition = The entire number of copies of a publication issued at one time or from a single set of type. / The entire number of like or identical items issued or pro­duced as a set
Édition (Nom commun)
[e.di.sjɔ̃] / Féminin
Impression, publication et diffusion d’une œuvre artistique (livre, musique, objet d’art, etc). soit qu’elle paraisse pour la première fois, soit qu’elle ait déjà été imprimé ; ou les séries successives des exemplaires qu’on imprime pour cette publication.
Totalité des exemplaires de tel ou tel ouvrage publié et mis en vente.
Par extension, l’industrie qui a pour objet la publication d’ouvrage.
Tirage spécifique de la même édition d’un ouvrage.
Exemplaire faisant partie d’un tirage dans une édition.
(Journalisme) Tirage strictement identique de l’édition du jour d’un quotidien.

In het Frans is het bijzonder duidelijk: « maison d'édition » betekent een uitgeverij.
"editie" is niet wat an editor/een redacteur doet, maar wat an publisher/een uitgever doet.
Als je naar klassieke Arabische werken kijkt, waren er tot voor kort mees­tal twee of drie edities: één uit Leiden en één uit Cairo, één uit Göttingen en één uit Oxford. Hier, "the Cairo edition" maakt geen probleem.
Maar met de Koran is het anders: er zijn tegen­woordig duizenden edities. Alleen al uit Cairo zijn er tien belangrijke uitgaven van de Warš lezing.

Here two images from a 1929 Cairo Warš Edition ‒ without a title page, as was common at the time:

And here from two of the oldest al-Qahira pub­lishers, i.e. not from Bab al-Khalq, al-Faggala, from Bulaq or even Giza but from "behind" al-Azhar:

Apart from these 100% Cairo Editions, there are editions con­ceaved in Morocco resp. Algeria, but pro­duced in Cairo ‒ the Moroccan ones without pro­duction place, the Algerian ones with an Algerian publisher's name. (Only the third edition of the third sherifian muṣ­ḥaf was produced in Morocco.)
Er is niet meer "de editie van Caïro" dan er "de Ayatollah" of "de roman van Parijs" is.
Alleen drukwerkspecialisten zijn geïnteresseerd in drukwerk (hoeveel regels per pagina, hoeveel pagina's per ǧuz, aanduiding van chronologie, saǧadat, sakatāt, typografie, kalli­grafie...). Curana­loogen zijn geïnteres­seerd in de rasmen, de verzendingen, de orthografie.
Zelfs als we alleen kijken naar de belangrijk­ste Ḥafṣ uit­gaven, zijn er enkele uit 1881, 1890, 1924, 1952, 1975, 1976. Zelfs de uitgaven van de Amīriyya uit 1926 en 1929 ver­schillen van de Gizeh-prent uit 1924.
Ik weet niet welke editie bedoeld wordt ‒ zou kunnen bedoeld worden ‒ met "cairo edition".
Ik heb de indruk dat u de Uthman rasm bedoelt, het gebruike­lijke schrift zonder extra alifen, dat gebruike­lijk werd in het Otto­maanse Rijk en Iran.
De prent van Gizeh uit 1924 is bijna nergens in de islami­tische wereld te vinden, maar vaak wel in Duitse, Neder­landse en Zwit­serse biblio­theken.
80% van de Moslims gebruiken totaal ver­schillende uit­gaven, zij het ver­schillende lezingen, zij het ver­schillende spellingen. Tot in de jaren tachtig gebruikten de Arabers van Mašriq ook overwegend Otto­aanse edities.
Tegenwoordig gebruiken veel Arabieren, Maleisi­ërs en Sala­fisten edities in de spelling van de 1952 editie van de Koran, maar alleen Oriënta­listen hebben ooit de Amīriyya editie gebruikt.
Een derde van de moslims is af­komstig van het Indiase sub­continent, zodat Indiase kwesties wereldwijd het meest voorkomen.
Bijna een zesde van de moslims gebruikt Indo­ne­sische edities.
Turkije heeft zijn eigen standaard, Iran heeft er meerdere.

on Flügel, Vollers ­‒ Marijn van Putten again

Please skip this post.
It is not on print editions of the qurʾān.
Just on a twitter thread by a Leiden scholar, a brilli­ant linguist.

If you think: "typo, don't be so strict!"
van der Put published it a week ago, published it a second time un­changed in "Thread reader" and there are two years 1934 and 1950. In my view there are both wrong.

Anyhow, I am too young: For me Flügel's sorry effort was only laughing­stock. I am asto­nished that Marijn van Putten devotes time to it. On Twitter he calls "Flügel's well-inten­tioned mess ... Schlimm­besse­rung ... 'cor­recting' [the Arab texts that he finds in the mss.] in his print edition.
From what he writes it is obvious, that he is not aware that Bobzin wrote that the verse num­bers are not his, but those of Hinkel­mann.

And he ignores "Die Divergenzen zwischen dem Flügel- und dem Azhar-Koran" by Arne A. Ambros in Wiener Zeitschrift für die Kunde des Morgenlandes Vol. 78 (1988), pp. 9-21

His ignorance is helpful. Other­wise, he would not have devoted a fresh ‒ an unnecessary ‒ look at the book.

What is even stranger:
He dismisses Karl Vollers' Volkssprache und Schriftsprache im alten Arabien (1906)
although Vollers comes to conclusions that resemble his in "The Language of the Uthmanic Codex"

I thought he is a bright linguist, who stupidly writes about things he does not under­stand. After this thread I know better.

Postscriptum
After he was alerted to the mistake, he tweeted "lol" ‒ by now deleted.
I do not believe that it was a typo, I am convinced that van der Put believed in what he wrote. Why?
Because almost everything he writes about printed copies is wrong.
In his thread on niʿmat allāh ‒ unlike the con­ference held in Berlin and the twitter thread, in his by now pub­lished article he is correct: "niʿmat allāh/rabbi-ka", some of his Grace of God-places are in fact Grace of your Lord-places -- he compares early manu­scripts which the Cairo Edition al­though here ALL standards (Maghrib, Gizeh24, Turkey, India, Indo­nesia) agree completely.
In his iǧtabā-hu-thread
he speaks of "modern print editions" al­though HERE there are two different standard groups: Africa vs. Asia. ‒ Each time he gets it wrong.
Like most Arabist/linguists he has not studied modern editions: he writes about a field he largely ignores. So, I take it that he did not know a thing about the Flügel edition.

But because his article is very important, I annotate it where it talks on modern editions.
van Putten writes "Sadeghi[(& Bergmann 2010] defines the Uthmanic text type as agree­ing with the text of the 1924 Cairo Edition of the Quran" (p.272) without giving a quote or the page. ‒ I can' find it.
Several times he mentions "the Sanaa palimpsest" when he means to say "the lower text of ..."
More serious:
"the Uthmanic text type have been accurate­ly trans­mitted up until the Cairo edition." (p. 280)
There has been no accurate trans­mission from century to century, from muṣḥaf to muṣḥaf, but the Cairo edition of 1924 claims to be a recon­struction on the basis of the literature on the rasm, the ḍabṭ ...
When you have a manuscript from the 8th century and a print from the 20th, you know nothing about trans­mission; for that you have to study mss. from the centuries between.

A last point, although I know that many find it niggling, but I love correct language.
"ā is written plene" (three times) ‒ words can be written plene, sounds are written.